غلامرضا یزدانی
چکیده
امروزه در حقوق بین الملل و نیز دیوانهای داوری بین المللی حق سلب مالکیت از اموال سرمایهگذار خارجی، به عنوان یک حق مشروع برای دولت میزبان سرمایه شناسایی شده است. در مواردی که دولت میزبان سرمایه، اقدام به سلب مالکیت از اموال سرمایهگذار خارجی مینماید، این سوال مطرح میشود که بر چه مبنایی و با چه روشهایی می بایست خسارات ناشی از ...
بیشتر
امروزه در حقوق بین الملل و نیز دیوانهای داوری بین المللی حق سلب مالکیت از اموال سرمایهگذار خارجی، به عنوان یک حق مشروع برای دولت میزبان سرمایه شناسایی شده است. در مواردی که دولت میزبان سرمایه، اقدام به سلب مالکیت از اموال سرمایهگذار خارجی مینماید، این سوال مطرح میشود که بر چه مبنایی و با چه روشهایی می بایست خسارات ناشی از نقض قراردادسرمایهگذاری توسط دولت میزبان سرمایه، ارزیابی شود. تا کنون در دکترین حقوقی، پاسخ قاطعی به این سوال داد نشده است. رویهی دیوانهای داوری بین المللی در این خصوص متفاوت میباشد. با تامل در آرای مختلفی که در دیوانهای داوری ایکسید و نیز دیوان دعاوی ایران ـ آمریکا صادر نموده اند به نظر میرسد مقبولترین مبنا برای ارزیابی خسارات، توجه به قیمت بازاری کالا میباشد. در عمل برای دست یافتن به این قیمت، روشهای مختلفی ارائه شده است که میتوان این روشها را در سه روش، دسته بندی نمود، روش مقایسهای، روش منفعتمحور و روش نتیجه محور. در حقیقت بسته به مورد و نوع کالا، دیوان داوری، یکی از سه روش فوق را برای ارزیابی خسارات وارده به سرمایهگذار خارجی انتخاب می کند.